W 2010 roku badacze z Instytutu Archeologii Chińskiej Akademii Nauk Społecznych (IA CASS) oraz Instytutu w Turfanie, przeprowadzili badania archeologiczne w grotach Tuyugou. Ten bowiem odcinek Jedwabnego Szlaku na terenie chińskiej prowincji Xinjiang (Ujgurski Region Autonomiczny) stara się o wpisanie na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Groty Tuyugou należą do najwcześniejszych buddyjskich zabytków tego typu w we wschodniej części Xinjiang. Ulokowane są w pobliżu wioski Mazha w przepięknej Dolinie Tuyugou, jednej z największych atrakcji turystycznych tego regionu.
Dolina Tuyugou znajduje się około47 km na zachód od miasta Turfan i około13 km na południowy zachód od ruin starożytnego miasta Gaochang, którego powstanie datowane jest na I w p.n.e. W najbliższej okolicy znajdują się też pozostałości innego starożytnego miasta, a mianowicie Jiaohe, które w latach 108 BC – 450 AD było stolicą konkurującego z dynastiami Han i Jin, królestwa Jushi. Gaochang i Jiaohe stanowiły jedne z najważniejszych miast handlowych oraz ośrodków kulturowych w północnej części Jedwabnego Szlaku.
Niedaleko, pomiędzy Turfanem a Shanshan, znajdują się również słynne groty Bezeklik znane także jako Groty Tysiąca Buddów. Jest to kompleks 77 wykutych w skale jaskiń, zdobionych buddyjskimi freskami i datowane są na V-IX w n.e. Ogromna ilość malowideł została zabrana ze swych oryginalnych lokalizacji przez niemieckiego archeologa i podróżnika Alberta von Le Coqa, w trakcie jego ekspedycji do Azji Centralnej. Freski umieszczono w Muzeum Etnograficznym w Berlinie, które zostało zbombardowane w trakcie II wojny światowej. Większość unikatowych buddyjskich malowideł została więc bezpowrotnie utracona. Te, które pozostały na swym miejscu, zostały częściowo zniszczone przez muzułmanów oraz „strażników chińskiej rewolucji”.
Prace archeologiczne, które prowadzono w 2010 roku w grotach Tuyugou, odsłoniły wschodnią, zachodnią i północna część stanowiska wraz naziemną buddyjską świątynią. Jaskinie w części wschodniej i zachodniej mają taką samą kombinację, gdzie pomieszczenie z dużą statuą lub tzw. Buddha Hall stanowi centrum rozdzielające. Aranżacja jaskiń przypomina zdaniem archeologów wielopoziomowe budowle. W północnej części wschodniego obszaru stanowiska oczyszczono 56 jaskiń, wliczając w to groty modlitewne, medytacyjne, sypialne czy też takie przeznaczone na zwykłe codzienne aktywności. Bardzo ważna wydaję się być grupa grot wokół jaskini K18. Posiada ona w centralnej części kolumnę, której górna część została uformowana na kształt pagody (stupy). Zdaniem archeologów jest to pierwsza tego typu jaskinia odkryta w prowincji Xinjiang. Jaskinia modlitewna K25, znajdująca się na najniższym poziomie w tej grupie ma trzy pomieszczania. Środkowe dekorowane jest malowidłami ściennymi. Jaskinia K18, znajdująca się na środkowym poziomie posiada dużą statuę tuż na przeciwko centralnej kolumny. Zachował się jedynie lotosowy piedestał i tylni nimbus. Na ścianach sklepionego pasażu znajdują się freski. Na południe od K18 znajduje się dwupoziomowa jaskinia, złożona z groty medytacyjnej i dormitorium mnichów. Za górną pagodą groty K18 znajduje się kolejna grupa jaskiń.
Jaskinie z centralną kolumną w północnej części zachodniego sektora stanowiska były niejako „wkopane” w naturalne zbocze góry. Z tyłu za kolumną znajduje się wydrążone przejście. Pasaż po lewej i po prawej stronie oraz centralna kolumna zostały wzniesione za pomocą glinianych cegieł, bezpośrednio na górskim zboczu. Na ścianach pasaży namalowano w rzędach postacie Buddy a sklepienie dekorowały freski z motywem kwiatu lotosu. Każda ze ścian bocznych pasaży posiadała w części środkowej nisze. W tym po lewej stronie zachowały się stopy umieszczonej tam niegdyś figury. Tylne przejście zaopatrzono w nisze w części środkowej i na końcach. Na zachód od tych jaskiń ulokowane są jaskinie medytacyjne. Ich najniższy poziom posiada wspólną sypialnię dla mnichów tuż na przeciwko groty medytacyjnej. W południowej części wschodniego sektora stanowiska, wznosi się na górskim zboczu świątynia z tego samego okresu co położone niedaleko ruiny Gaochang. W trakcie badań archeologicznych odsłonięto buddyjską salę i pomieszczenia codziennego użytku. W owej sali odkryto kwadratowy tron ze zniszczoną buddyjską statuą. Zachowały się nieliczne freski przedstawiające rzędy modlących się postaci. W trakcie wykopalisk odkryto dużą liczbę manuskryptów. Zawierały one zarówno teksty religijne jak i świeckie. Datowane są na IV-V stulecie n.e. Znaleziska te dostarczyły materiałów, które mogą pomóc przybliżyć życie społeczne i religijne ówczesnych mieszkańców okolic Turfanu.
Tekst na podstawie komunikatu prasowego Cultural China
Spodobał Ci się ten wpis? Podziel się nim ze znajomymi, udostępniając w serwisach społecznościowych.
Jeśli podoba Ci się tematyka bloga, sposób w jaki piszę i jak łączę pasję do archeologii z podróżami, polub Archeopasję na facebooku. Bądź na bieżąco i zapisz się do newslettera!
Jeśli masz pytania dotyczące tematów poruszanych na blogu napisz do mnie archeopasja@gmail.com
