Poverty Point w Luizjanie wpisany na listę UNESCO

Pochodzące sprzed 3,5 tys. lat stanowisko archeologiczne Poverty Point, położone w amerykańskim stanie Luizjana, zostało właśnie wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Propozycja nominacji została złożona w styczniu 2013. Poverty Point jest w tej chwili 22 obiektem na terenie USA, który znalazł się na liście UNESCO. Wśród nich możemy wymienić choćby Wielki Kanion w Arizonie. Większość z nich jest zarządzana przez Służbę Parków Narodowych.

Stanowisko składa się z sześciu, a od niedawna najprawdopodobniej nawet z siedmiu kopców oraz placu ceremonialnego, otoczonego sześcioma koncentrycznymi nasypami bądź wałami ziemnymi. Konstrukcje te zostały wzniesione przez lokalną ludność łowiecko-zbieracką. Należą do najstarszych tego typu budowli na terenie Stanów Zjednoczonych. Największy z kopców ziemnych, Kopiec A wznosi się na wysokość powyżej 20 m, zaś jego podstawa liczy 200×200 m.

Stanowisko generalnie jest datowane na 1750-979 p.n.e. (cal. BC), czyli na późny okres archaiczny. Jednak ulokowany w pobliżu kopiec zwany Lower Jackson Mound, który zwykle nie jest klasyfikowany jako część właściwego Poverty Point, powstał już najprawdopodobniej w środkowym okresie archaicznym, pomiędzy 3948 a 3661 p.n.e. (cal. BC).

Konstrukcje nie zostały wzniesione jednorazowo, a wręcz przeciwnie powstawały na przestrzeni co najmniej kilkuset lat. W trakcie prac wykopaliskowych pozyskano również liczne zabytki ruchome w postaci narzędzi kamiennych, paciorków, figurek zwierzęcych, wykonanych z różnych materiałów oraz charakterystycznych przedmiotów z gliny.

Wzmianki o konstrukcjach ziemnych na terenie obecnego Poverty Point zaczęły się pojawiać już w XIX w. Kilka informacji możemy znaleźć choćby w dzienniku Jacoba Waltera, który poszukiwał tu rudy ołowiu. Z kolei konfederacki oficer Samuel Lockett opisał stanowisko w wydanej w 1873 r. publikacji. Pierwsze badania w Poverty Point przeprowadził amerykański archeolog Clarence Bloomfield Moore, który w 1913 r. opublikował pierwszy krótki raport na temat stanowiska. Tuż za nim pojawili się również inny archeolodzy, jak choćby w 1926 r. Gerard Howke z Instytutu Smithsona oraz w 1935 r. Clarence H. Webb. W latach 50-tych XX w. ukazał asię z kolei klasyczna publikacja poświęcona temu stanowisku Poverty Point, a Late Archaic Site in Louisiana. Prace wykopaliskowe prowadzone są do dziś. I mimo tak ekstensywnych badań jedynie niewielka część Poverty Point została przebadana.

Tekst powstał w oparciu o poniższe źródła

Komunikat prasowy Reuters

Informacje w serwisie About.com Archaeology

MILNER, G.,R. 2004. The Moundbuilders. Ancient Peoples of Eastern North America. London: Thames & Hudson

Spodobał Ci się ten wpis? Podziel się nim ze znajomymi, udostępniając w serwisach społecznościowych. 

Jeśli podoba Ci się tematyka bloga, sposób w jaki piszę i jak łączę pasję do archeologii z podróżami, polub Archeopasję na facebooku. Bądź na bieżąco i zapisz się do newslettera! 

Jeśli masz pytania dotyczące tematów poruszanych na blogu napisz do mnie archeopasja@gmail.com