Jednym z najlepiej jak do tej pory przebadanych regionów Mongolii, jest niewątpliwie obszar Ałtaju Mongolskiego. Najbogatsze skupisko sztuki naskalnej znajduje się w dwóch ajmakach w północno-zachodniej Mongolii, a mianowicie bajanolgijskim i kobdoskim. Sam region jest stosunkowo słabo zbadany archeologicznie. Historia badań sztuki naskalnej na terenie Mongolii liczy sobie już co najmniej 100 lat. Mamy tu głównie do czynienia z rytami naskalnymi, wykonanymi na wyeksponowanych powierzchniach skalnych (piaskowiec) w wysokich dolinach. Sztukę naskalną spotkać można również na granitowych głazach na wyższych elewacjach. Sztuka naskalna Ałtaju Mongolskiego datowana jest od późnego plejstocenu do późnego holocenu, co odpowiada późnemu paleolitowi po epokę żelaza. Pod względem ilościowym przeważają motywy identyfikowane z epoką brązu i żelaza. W analizowanym regionie można wyróżnić co najmniej 7 kompleksów sztuki naskalnej z setkami a nawet tysiącami pojedynczych przedstawień. O sztuce naskalnej Ałtaju Mongolskiego pisałam już w jednym z wcześniejszych wpisów.
Film opowiada o interdyscyplinarnym projekcie zatytułowanym “Sztuka Naskalna i Archeologia: Badania Rytualnego Krajobrazu w Ałtaju Mongolskim”. Projekt finansowany jest przez National Endowment for the Humanities oraz realizowany przy współpracy z Instytutem Smithsona, Uniwersytetem Stanowym Wschodniego Tennessee oraz Muzeum Narodowym Mongolii. Przedsięwzięcie zainicjowano w 2010 a jego czas jego trwania przewidziano na trzy lata. Latem ubiegłego roku odbył się ostatni sezon badawczy. Projekt skupiał się przede wszystkim na sztuce naskalnej w rejonie wzgórz Biluut (ajmak bajanolgijski) oraz jej miejsca w krajobrazie kulturowym regionu. Zarejestrowano około 11 tys. pojedynczych przedstawień oraz około 300 stanowisk archeologicznych, wliczając w to m.in. charakterystyczne kamienie jeleni (deer stones) i inne podobne artefakty, pochówki, kopce oraz stosy kamieni zwane owo. Więcej informacji w raporcie podsumowującym sezon badawczy 2012
Zapraszam na => FILM