Czy statystyka może nam pomóc poznać strategie zasiedlenia wysp Pacyfiku? Grupa badaczy z Uniwersytetu Utah uważa, że tak, a zastosowanie metod używanych do określenia sposobów rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych, wydaje się niezwykle pomocne. „Pokazaliśmy, że można wyjść poza akceptowalne narracje oraz doraźne interpretacje informacji archeologicznych. To co zaproponowaliśmy, to bardziej wyraźne modele różnych strategii kolonizacji i wnikliwe przetestowaliśmy je w stosunku do posiadanych danych” – informują badacze na łamach bieżącego wydania American Antiquity.
Badacze wzięli pod uwagę 24 grupy wysp, które zostały skolonizowane przez ludność kultury Lapita pomiędzy 3500 a 900 lat temu. Do symulacji użyto modelu epidemiologicznego, pokazującego jak rozprzestrzeniają się choroby zakaźne w populacjach ludzi i zwierząt. Pod uwagę wzięto takie czynniki jak: wielkość wysp, dystans pomiędzy nimi, panujące wiatry, poziom hierarchii społecznej.
Kierując się wynikami symulacji, badacze podkreślają , że siłą napędową migracji była przede wszystkim chęć eksploracji i przekraczania granic. „Ci żeglarze nie dryfowali wokół, a wręcz przeciwnie mieli dobrze opracowaną strategię przemieszczania się po oceanie, unikając niepotrzebnego ryzyka, i przemieszczając się do miejsc łatwo widocznych”- informuje główny autor artykułu Adrian Bell.
Podsumowując wyniki symulacji badacze doszli do następujących wniosków”
♦ dystans między wyspami nie był czynnikiem warunkującym osiedlenie (bliżej położona Nowa Zelandia została zasiedlona znacznie później niż bardziej odległe zakątki Pacyfiku)
♦ żeglarze minimalizowali ryzyko, korzystając z dogodnych wiatrów, pozwalających na bezpieczny powrót
♦ nie potwierdzono ani nie obalono teorii mówiącej, że eksploracja była wymuszona przez hierarchiczną strukturę społeczną i zawłaszczanie zasobów przez elity, które z kolei popychały ludność do poszukiwania nowych obszarów pod zasiedlenie
♦ wykluczono model wybierania pod osiedlenie jedynie wysp o bogatych zasobach naturalnych i sprzyjającym środowisku naturalnym
Symulacja nie objęła oczywiście wszystkich teorii dotyczących zasiedlenia Pacyfiku. Swój model statystyczny badacze zastosowali jedynie to tych najbardziej popularnych w środowisku naukowym. Niemniej jednak wyniki badań wydają się ciekawe i dają perspektywy na użycie podobnych symulacji w innych rejonach świata.
Zdjęcie tytułowe: Amerykańskie Samoa, fot. Acepharma: Creative Commons
Tekst powstał w oparciu o komunikat prasowy Uniwersytetu Utah
Spodobał Ci się ten wpis? Podziel się nim ze znajomymi, udostępniając w serwisach społecznościowych.
Jeśli podoba Ci się tematyka bloga, sposób w jaki piszę i jak łączę pasję do archeologii z podróżami, polub Archeopasję na facebooku. Bądź na bieżąco i zapisz się do newslettera!
Jeśli masz pytania dotyczące tematów poruszanych na blogu napisz do mnie archeopasja@gmail.com
