Oficjalny rządowy portal Sri Lanki poinformował niedawno, że zainicjowano właśnie specjalny program w celu konserwacji słynnych fresków z Sigirija. W sprawę zaangażował się sam prezydent kraju – Mahinda Rajapaksa. Jakiś czas temu Departament Archeologii poinformował o pewnych zmianach w postaci odbarwień, jakie zauważono na malowidłach.
Okazuje się, że owe białe plamy są wynikiem reakcji zachodzących w substancjach chemicznych, które nałożono kilka lat temu w celu zabezpieczenia malowideł. Eksperci uspokajają, że nie stanowią one bezpośredniego zagrożenia dla fresków. Ponadto włoski chemik Fabricio Bandini przedłożył niedawno szczegółowy raport na temat składu chemicznego fresków. Wynika z niego, że malowidła wykonano naturalnymi barwnikami, które nie uległy zmianom na przestrzeni czasu. Mimo wszystko zalecono aby do czasu podjęcia odpowiednich kroków, malowidła podlegały codziennemu monitorowaniu.
Sigirija, inaczej Lwia Skała to wznoszące się na 370 m wzgórze, na zboczach i szczycie którego władca Kassapa I wybudował w V w n.e. swój ufortyfikowany pałac. Znajdują się tam również cysterny (zbiorniki na wodę) oraz spichlerze na żywność. Królewski pałac przypominał kształtem lwa, między którego łapami znajdowało się wejście. Z kolei u stóp wzniesienia, ulokowano kwartały dolnego miasta, które były otoczone masywnym murem. Na uwagę zasługuje część zamieszkiwana przez arystokrację, gdzie znajdują się m.in. pozostałości tarasowych ogrodów, kanałów i fontann. Drogę na szczyt stanowią wąskie schody. Przez krótki czas panowania tego władcy, Lwia Skała była również stolicą jego królestwa.
Słynne freski znajdują się w trudno dostępnym schronisku skalnym, ulokowanych w połowie drogi na szczyt. Obecnie można tu dotrzeć wąskimi schodami. Malowidła na ścianach schroniska skalnego przedstawiają 21 figur kobiecych, wynurzających się z chmur. Są one niekiedy identyfikowane ze znanymi z mitologii indyjskiej Apsarami, czyli żeńskimi bóstwami związanymi z wodą, chmurami i mgłą. Zdaniem wielu badaczy pod względem stylistyki, malowidła przypominają te z indyjskiej Ajanty i pochodzą z tego samego okresu. Datowane są bowiem na V w n.e.
Sigirija ulokowana jest w dystrykcie Matale, w centralnej części Sri Lanki. Skała wyrasta z równinnego terenu, dlatego widoczna jest w promieniu wielu kilometrów. W 1982 roku została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Informacja na podstawie komunikatów prasowych w The Official Goverment News Portal of Sri Lanka, LANKAPUVATH News Agency, UNESCO
Spodobał Ci się ten wpis? Podziel się nim ze znajomymi, udostępniając w serwisach społecznościowych.
Jeśli podoba Ci się tematyka bloga, sposób w jaki piszę i jak łączę pasję do archeologii z podróżami, polub Archeopasję na facebooku. Bądź na bieżąco i zapisz się do newslettera!
Jeśli masz pytania dotyczące tematów poruszanych na blogu napisz do mnie archeopasja@gmail.com
