W styczniu minionego roku media obiegła informacja o odkryciu trzech ostrzy typu Clovis w powiązaniu ze szczątkami gomfoterów na stanowisku El Fin del Mundo w północno-zachodnim Meksyku. Była to sensacyjna wiadomość ponieważ generalnie uważa się, że ten typ trąbowców wymarł na terenie Ameryki Północnej około 30 tys. lat temu. Znalezisko to może wskazywać, że było wręcz przeciwnie i ludność Clovis mogła spotykać jeszcze te zwierzęta oraz zapewne na nie polować. Daty radiowęglowe wskazują, że szczątki kostne i artefakty mogły zostać zdeponowane na stanowisku około 12 tys. lat temu. Jedyne jak do tej pory znane przykłady znalezisk pozostałości gomfoterów z powiązaniu z ludźmi, pochodzą z Ameryki Południowej. O odkryciu można było również przeczytać w polskich serwisach, jak choćby w Archeowieściach.

Krajobrazy Sonory na południu Nowego Meksyku
Krajobrazy Sonory na południu Nowego Meksyku

O tym ważnym odkryciu przypominam nie bez powodu. Bowiem 1 maja 2012 roku w ramach cyklu wykładów „Archaeology Cafe”, organizowanego przez Archaeology Southwest (dawne Center for Desert Archaeology), odbędzie się spotkanie z archeologiami pracującymi na stanowisku El Fin del Mundo. Natalia Martínez Tagüeña oraz Vance Holliday podzielą się ze słuchaczami najnowszymi wynikami badań z ostatniego sezonu badawczego. Wykład odbędzie się w stałej lokalizacji, a mianowicie w Casa Vincente w Tucson w Arizonie, czyli niestety dobre kilka tysięcy kilometrów od Polski. Jednak na pocieszenie dla tych, którym podobnie jak mi nie uda się w nim uczestniczyć, dodam, że film z prezentacją „El Fin del Mundo, Sonora, Meksyk: Archeologia Clovis na Końcu Świata” będzie dostępny w późniejszym terminie na stronie serwisu Archaeology Southwest.

Stanowisko El Fin del Mundo czyli „Koniec Świata” ulokowane jest w stanie Sonora, w północno-zachodnim Meksyku. Jego potencjał rozpoznano już ponad dekadę wcześniej. Guadelupe Sánchez i Vance Haynes Jr. natrafili w lokalnym muzeum na skamieniałe kości zwierzęce, które podobno miały pochodzić z najbliższej okolicy. W 2007 dzięki wsparciu Argonaut Archaeological Research Fund udało się zainicjować badania powierzchniowe.

Ostrza Clovis z Rummells Maske w Iowa. Fot. Bill Whittaker. Creative Commons
Ostrza Clovis z Rummells Maske w Iowa. Fot. Bill Whittaker. Creative Commons

Wyniki pierwszych sezonów badawczych okazały się bardzo obiecujące. Jak bowiem poinformowała w komunikacie prasowym INAH, archeolog Guadelupe Sánchez, już w 2008 udało się zarejestrować na powierzchni szczątki kostne gomfoterów i rozmaite narzędzia kamienne w tym m.in. ostrze Clovis z kwarcu.

Do 2009 znano już przykłady co najmniej 5 kamiennych artefaktów powiązanych z kośćmi gomfoterów. Ponadto również w pobliżu tych znalezisk, odkryto dwa paleoindiańskie ostrza, pierwsze w typie fluted (struzinowane) z kwarcu oraz drugie z rogowca. Pochodziły jednak w większości z zakłóconych kontekstów. Nic więc dziwnego, że odkrycie ze stycznia 2011 roku przyjęto z tak ogromnym entuzjazmem.

El Fin del Mundo podzielone zostało na kilka „lokalizacji”. Ostatniego odkrycia dokonano w Lokalizacji 1. Stąd też pochodzą znaleziska z pierwszych sezonów. Największy obszar ma Lokalizacja 5. W trakcie prac archeologicznych pozyskano z tego unitu kilkaset artefaktów, pochodzących najprawdopodobniej z okresu paleoindiańskiego. Wśród nich można wyróżnić m.in. co najmniej siedem fragmentów ostrzy typu fluted, 27 bifasów, 25 drapaczy oraz wiele innych. Lokalizacja 8 została zidentyfikowana na podstawie fragmentu podstawy ostrza fluted oraz drugiego dużego ostrza z retuszem. Z Lokalizacji 9 znane jest m.in. ostrze liściowate oraz narzędzie bifacjalne z ryolitu, podobne do tego, odkrytego w Lokalizacji 1. Ponadto wraz z informacją o odkryciu wspomnianych na wstępie trzech ostrzy Clovis, archeolodzy ogłosili również iż udało im się zidentyfikować kolejną „lokalizację”, której nadano numer 19.

Więcej zdjęć można znaleźć tutaj

Więcej na stronie Narodowego Instytutu Antropologii i Historii w komunikacie prasowym Nature oraz Archaeology Southwest Magazine (pdf) Informacje na temat prezentacji najnowszych danych pozyskanych w ostatnim sezonie badawczym można znaleźć w serwisie Archaeology Southwest

Spodobał Ci się ten wpis? Podziel się nim ze znajomymi, udostępniając w serwisach społecznościowych. 

Jeśli podoba Ci się tematyka bloga, sposób w jaki piszę i jak łączę pasję do archeologii z podróżami, polub Archeopasję na facebooku. Bądź na bieżąco i zapisz się do newslettera

Jeśli masz pytania dotyczące tematów poruszanych na blogu napisz do mnie archeopasja@gmail.com