Są miejsca, które opowiadają historie bez słów – poprzez rysunek na skale, fragment ceramiki czy układ kamieni w zapomnianym krajobrazie. Z tych śladów przeszłości można złożyć opowieść starszą niż pisane słowa. To właśnie sztuka naskalna, pradziejowa symbolika, megality, ruiny rzymskich miast i średniowieczne opowieści są tym, co od lat inspiruje powstawanie Archeopasji – podróży w czasie i przestrzeni, gdzie archeologia spotyka się z wyobraźnią.
Blog powstał z marzenia o czasie, który można nie tylko badać, ale i poczuć – w dotyku kamienia, w ciszy nad pustynnym urwiskiem, w cieniu ruin, które wciąż opowiadają historie. To przestrzeń, w której przeszłość nie jest martwa, lecz pulsuje życiem dawnych ludzi – podobnych do nas, choć oddalonych o setki czy tysiące lat.
Archeopasja opowiada o sztuce pradziejowej, ale nie tylko. Pojawiają się w niej megality z północy Europy, śródziemnomorskie miasta Rzymian, starożytna Grecja z jej monumentalną architekturą i ideałami piękna, pradzieje Portugalii – z tajemniczymi sanktuariami, grobowcami i osadami – oraz ślady starożytnego osadnictwa na zachodnich krańcach imperium. Znaleźć tu można również inspiracje antykiem w malarstwie i rzeźbie, a także surowe piękno romańskich kościołów, które opowiadają historię zaklętą w kamieniu. W opowieściach nie brakuje także fascynacji archeologią obu Ameryk – od sztuki naskalnej i petroglifów Południowego Zachodu USA, po dziedzictwo kultur andyjskich i amazońskich. Dzięki cyklom takim jak #archeotreści czy #archeopodróże, archeologia wychodzi z sal wykładowych i muzealnych gablot, by trafić do codzienności – jako ciekawostka, refleksja, sposób patrzenia na świat.
Za tą opowieścią stoi ktoś, kto od ponad dwóch dekad wędruje śladami dawnych cywilizacji – od Bliskiego Wschodu, przez Indie, po obie Ameryki. Były wykopaliska w Syrii, badania sztuki naskalnej w Utah, samotne wyprawy przez Ladakh i Kaszmir, eksploracja andyjskich i amazońskich ścieżek i podróże przez 5 kontynentów.
To nie jest opowieść o jednej osobie. To podróż przez ślady ludzi, którzy byli tu przed nami – ich marzenia, rytuały, domy, miejsca pochówków, sztukę i codzienność. Archeopasja to zaproszenie, by razem spojrzeć na przeszłość nie jak na coś oddalonego, ale jak na historię, która nadal trwa – w krajobrazie, w przedmiotach i w nas samych.
Nazywam się Julita Rękawek-Teixeira, ukończyłam Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, a w mediach społecznościowych można mnie znaleźć jako Archeopasja.
Od lat z pasją popularyzuję archeologię, bo wierzę, że nawet najmniejszy fragment przeszłości może rozbudzić ciekawość i wyobraźnię – wystarczy dać mu głos.
